Jak rozmawiać z nastolatkiem

Jak rozmawiać z nastolatkiem?

Rodzicu musisz pamiętać, że Twoje już nastoletnie dziecko jest w okresie kształtowania swojej osobowości i tożsamości. W tym czasie nastolatek buntuje się, testuje otoczenie, próbuje na własny sposób radzić sobie z różnymi problemami. Nie zawsze rodzic jest pierwszym ogniwem do którego dziecko zgłasza się po pomoc. Czasami narzucamy dzieciom własne zdanie, krytykujemy ich wybory i zachowania, co sprawia, że zamykają się w sobie i nie dzielą się własnymi przeżyciami. Co możemy zrobić, by zachęcić dzieci do komunikacji?

AKCEPTUJ PRYWATNOŚĆ DZIECKA

            Pozwól swojemu dziecku na prywatność, jeśli nie będzie chciało się czymś z Tobą podzielić – zaakceptuj to. Niektóre rzeczy lubimy zachować tylko dla siebie, więc starajmy się nie być nachalni i nie ciągnąć dziecka za język. Gdy dziecko przyjdzie do Ciebie po poradę lub podzieli się z Tobą własnymi przeżyciami i doświadczeniami, okaż mu szacunek i spokój – zachęci to go do zwracania się do Ciebie w przyszłości.

MÓW O ZACHOWANIACH DZIECKA, A NIE O DZIECKU

Jak się czujesz, gdy ktoś powie „jesteś głupi”, „jesteś niegrzeczny”? Prawdopodobnie czujesz się źle i wpływa to na negatywnie myślenie o sobie samym. A jak się czujesz, gdy ktoś powie „twoje zachowanie było głupie”, „zachowujesz się niegrzecznie”. Myślisz, „jestem OK, ale w tej sytuacji zachowałem się nieodpowiednio”. Zawsze starajmy się oceniać konkretne zachowania dziecka, a nie same dziecko. Dzięki temu nie niszczymy mu samooceny i dajemy informacje, że niektóre zachowania dziecka są nieodpowiednie.

TRAKTUJ POWAŻNIE SWOJEGO ROZMÓWCĘ

Nie zaprzeczaj temu, co mówi Twoje dziecko. Jeśli powie „klasówka była trudna”, nie odpowiadaj „na pewno nie była taka trudna” albo „gdybyś się nauczył, to by była łatwa”. Jeśli była trudna, to dla niego była trudna. Zapytaj co sprawiało mu trudność, co może zrobić następnym razem, by lepiej sobie poradzić.

Nie bagatelizuj tego, co mówi Twoje dziecko. Komunikaty typu „za bardzo się przejmujesz”, „takie jest życie” nie służą budowaniu więzi ani akceptacji. Raczej udziel dziecku wsparcia i zapytaj w czym możesz mu pomóc.

INTERESUJ SIĘ, CZYLI PO PROSTU ROZMAWIAJ

Staraj się być na bieżąco z dzieckiem, znaleźć codziennie czas na rozmowę. Nie krytykuj, nie oceniaj, słuchaj i wspieraj w codziennych zmaganiach nastolatka. Gdy dziecko ma do nas zaufanie, to w różnych sytuacjach będzie chciało z nami rozmawiać, prosić o pomoc i dzielić się swoimi przeżyciami.

Psycholog szkolny

Agnieszka Strojewska